LAAT DE NATUUR ONS REDDEN - 1

ONS AFSTEMMEN OP EN SAMENWERKEN MET DE NATUUR

We weten het ondertussen allemaal:
Onze aarde is in gevaar. Het is een sluipend gevaar, een langzaam voortschrijdende achteruitgang. Het is niet zoals bij Covid-19: iets dat niemand verwachtte en dat niemand kon negeren. Niemand kon passief blijven. Allerlei pijnlijke maatregelen werden geaccepteerd en toegepast. We beseften: Ons leven is in gevaar.

Klimaatverandering, opwarming van de aarde, droogtes, stormen, vervuiling van water, bodem en lucht, verzuring van de oceanen, stijgende zeespiegel en overstromingen, het uitsterven van vele soorten planten en dieren ...  dit gebeurt allemaal onophoudelijk, maar geleidelijk, niet plots van de ene dag op de andere. De situatie verergert, langzaam maar gestaag.

Wat moeten we doen ? Vechten ? Vechten tegen de natuur ?

 * Veel mensen denken dat ze zich kunnen aanpassen aan deze geleidelijke veranderingen. Het zal allemaal zo'n vaart niet lopen.
* Anderen hebben een groot vertrouwen in de mogelijkheden van (nieuwe) technologieën. Ze kunnen de verantwoordelijkheid overlaten aan de wetenschappers en de technici - en kunnen blijven leven zoals ze gewend zijn.
* Weer anderen denken : Als we slim genoeg zijn, kunnen we de rampen bestrijden, kunnen we de natuur corrigeren, kunnen we de oorlog tegen al deze verontrustende zaken winnen. Zij denken dan in termen van oorlog, vechten, proberen de leiding te hebben of te krijgen.

Deze oorlogszuchtige houding dringt op allerlei terreinen in onze  samenleving door. Ook al weten we dat oorlog méér oorlog veroorzaakt, geweld méér geweld, toch geloven we, of doen we op zijn minst alsof, dat oorlog, macht, intellect, druk uitoefenen enz. de enige (of op zijn minst de snelste en meest 'effectieve') manieren zijn om problemen op te lossen.

Wat we wel kunnen zien, maar vaak niet willen zien, is dat deze oorlogszuchtige aanpak het einde is van gezonde groei, dat het onze geest vernauwt en onze creativiteit doodt. Kortom, het maakt de zaken erger in plaats van beter. We verliezen het zicht op het grotere geheel, we vergeten dat alles diep met elkaar verbonden is, we isoleren een bepaald probleem en 'vergeten' wat de diepere oorzaken kunnen zijn. In plaats van aandacht te besteden aan de echte oorzaak of oorzaken, bestrijden we de symptomen en denken we dat we iets zinvols hebben gedaan.

Dat alles geldt óók voor sommige maatregelen, wetten en regels met betrekking tot ons milieu en het klimaat. We nemen niet voldoende tijd of doen weinig moeite om na te denken over de diepere oorzaken van een probleem, maar gaan gewoon wat 'praktische' dingen doen, zonder de grote en complexe werkelijkheid in het oog te houden. En beseffen te weinig dat we in feite contra-productief bezig zijn ...

Niet vechten, maar afstemmen en samenwerken !

Er is echter een heel andere aanpak mogelijk: niet vechten tegen maar afstemmen op en samenwerken met. Niet vechten tegen de natuur, maar de wijsheid van de natuur gebruiken en met respect samenwerken met het vermogen van de natuur zelf om de situatie te genezen; voorzichtig, geduldig, bewust en gericht met de natuur omgaan en ons aanpassen aan het karakter en de mogelijkheden van de natuur zelf. De natuur heeft een enorm zelfgenezend vermogen, zoals in een vorige bijdrage beschreven. Je zou kunnen zeggen: de natuur wil echt evenwichtig en gezond zijn. De natuur is niet vervuilend, verspilt niets, is voortdurend aan het recyclen en ontwikkelt zich steeds verder tot meer gevarieerde en mooiere vormen, zowel in de wereld van de planten als van de dieren.

Werk mee met de intelligentie van de natuur.

Het is die grote, mooie en wonderbaarlijke 'wijsheid' en 'intelligentie' van de hele natuur, die de Schepper van alles aan ons mensen heeft toevertrouwd. Laten we daarbij vooral niet vergeten dat wij mensen óók behoren tot diezelfde natuur. We staan niet 'boven' de natuur maar zijn er onderdeel van, weliswaar met een speciale taak en verantwoordelijkheid, maar niet als 'de baas' ervan.

Als er problemen zijn in onze ecosystemen is (dus) de beste manier om ze te verhelpen het bewust samenwerken met de zelfgenezende kracht, zoals die overal aanwezig is.
Iets van déze wijsheid wil ik graag met u, beste lezeres/lezer, delen en ik hoop dat het u extra vreugde, hoop en vertrouwen zal geven bij uw inzet voor een gezondere aarde, ONZE aarde, ons HUIS, zoals Paus Franciscus dat noemt in zijn beroemde encycliek Laudato Si’.

Wordt vervolgd.

Johan Muijtjens